gospodarka

Polska bardzo dobrze wykorzystała szansę, jaką była akcesja do Unii Europejskiej. Coraz częściej pojawiają się jednak głosy, że skracanie dystansu do dojrzałych krajów będzie coraz trudniejsze – jeśli nie niemożliwe. Wszystko zależy od tego, czy uda nam się znaleźć sposób na pułapkę średniego wzrostu. Co nas w niej trzyma i jak się z niej wyrwać?

W ciągu kilku lat Irlandia z kraju pogrążonego w głębokim kryzysie zmieniła się w najszybciej rozwijającą się gospodarkę Unii Europejskiej. I wszystko wskazuje na to, że również w tym roku Zielona Wyspa utrzyma wysokie tempo wzrostu.

Ostatnio Komisja Europejska oraz Międzynarodowy Fundusz Walutowy zrewidowały w dół prognozy gospodarcze dla świata, a w szczególności dla Unii Europejskiej i strefy euro na lata 2014–2015. Wydaje mi się, że ów minorowy nastrój jest przesadzony.

Parafrazując pierwsze zdanie „Anny Kareniny” Lwa Tołstoja, wszystkie szczęśliwe firmy są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa firma jest nieszczęśliwa na swój sposób. Te pierwsze łączy umiejętność budowania sukcesu opartego na pasji i dyscyplinie.

Jeszcze rok temu były pogrążone w problemach, dziś ich kondycja makroekonomiczna jest już znacząco lepsza. Peryferyjne kraje strefy euro – Grecja, Portugalia, Irlandia oraz Hiszpania – mają jednak do nadrobienia bardzo duży dystans. Jego skracanie może stanowić impuls rozwojowy dla całej strefy euro.

Zasłużyliśmy na złoty medal. Nie tylko w kontekście olimpijskich zmagań, ale przede wszystkim bezprecedensowego tempa, w którym nadgoniliśmy Europę. Imponuje, trzymając się sportowych porównań, nie tylko odległość, ale i styl naszego skoku. W 20 lat nadrobiliśmy pięć wieków zapóźnień, osiągając poziom dobrobytu porównywalny z najlepszym dla Polski okresem Złotego Wieku.